شنیده بودم روزجمعه در برج هرمزان یک تعداد ازخانم ها برای تکمیل وتامین مالی هنرستان صنعتی کشاورزی دخترانه بم که با زلزله تخریب شده بود بازارچه غذای خانگی برگزار می کنن. فکرمیکردم دیگه خیلی ها فراموش کردن چه فاجعه ای در این دیاراتفاق افتاده چقدر کارشده و چه باری ازدوش مردم رنجیده برداشته شده . این رسمه که هراتفاقی می افته همه بسیج می شن وبعدازیکی دوماه همه فراموش می کنن . خلاصه جمعه شد ومن حس کنجکاوی راحتم نگذاشت ، رفتم سری به بازارچه زدم .
درمحوطه پارکینگ ماشین ها می ایستادن وخانم ها با قابلمه ها و سبدهای بزرگ ازماشین پیاده می شدن و با اولین درخواست کمک چند خانم وآقا به کمکش می آمدن و وسایل رو به داخل سالن می بردن . پله ها روکه بالا رفتم جمعیت زیادی اونجا بودن . اول بازار تعداد زیادی کتاب روی زمین با نظم وترتیب خوب چیده شده بودن وخانم ها مشغول فروش کتاب بودن ، بعد درقسمت بیرون بازارچه چند میز که روش آشهای مختلف هرشهری را چیده بودن جلب توجه می کرد.
می خواستم داخل سالن بشم که یک دخترخانم خیلی جوان با یک سبد گلهای زیبا به استقبالم آمد . گلها رو همت عالی می فروخت و باچهره شاد و مصمم مشغول خدمت بود . هرچه جلوتر می رفتم ازفکری که کرده بودم پشیمون می شدم .
داخل سالن جنب وجوش وهیاهوي زیادی حاکم بود ، یک عده خانم با چای ونسکافه وکیک پذیرایی می کردن جلوتر یک تعداد میز درسرتاسر سالن چیده شده بود که روی این میزها پراز غذاهای محلی وسنتی بود . پشت میزها خانمهاو دخترای جوان مشغول فروش بودن . وقتی ازدور میدیدم این خانم ها با چه روحیه خوب و گشاده روئی بخصوصی با خریدارها برخورد می کنن نمی تونستم شادی خودم را پتهان کنم . بعدازخرید جلو رفتم و به یکی از خانمها گفتم می تونم کمک کنم وخیلی راحت مشغول کارشدم .
ساعت 5 بعدازظهر دیگه غذایی نبود همه اش فروش رفته بود . ازاین که میدیدم خانم ها با چه همت و پشتکاری هنرهای خودشون را درطبق اخلاص گذاشتن به باورهام ایمانم بیشتر می شد ، که زن ها به باور و توانایی خودشون ایمان دارن و چه زیبا می تونن کاری هماهنگ و با برنامه وانساندوستانه انجام بدن وهمیشه در یادشون می مونه که با این برنامه طی سالها چه تعداد انسانهای کوچک به توانائی های بزرگ می رسند .
اون لحظه تنها یک چیز به فکرم رسید باز هم زن ها ........