پاييز آمده باشد و شب هاي مهتابي درنيمه رمضان ، مهر ماه باشدو ابرها گه گدار روي ماه را لگد كنند و تو فرياد مهتاب را نشنيده گذاشته باشي ، نقل ها وروايات فقط بيماري ها ومرگ ها و تلخي ها را جيغ كشان به كامت ريخته باشند و تو سكوت كرده باشي ، سيب هاي دوران سرخوشي را گاز نزده جا گذاشته باشي و رانده شده ازبهشت ، دل خوشي هاي كوچكت راهم در وادي چون و چرا از دست داده باشي كه ناگهان بگويند اين يكي هم رفت!!!
و اين يكي كه بود جز آنكه هميشه غمگينانه خنديد و خنداند تا كه راه بر اشك هاي دشمن شادي ببندد. چه فروتن بود آنگاه كه حتي اين نقش را بر خود قائل نبود. و چه صميمي بود آنگاه كه عليرغم درد شديد پاهاي خسته اش به دعوت" كمپين تغيير براي برابري" لبيك گفت و آمد تا كه پشت آن درهاي بسته دهان باز كند و از بي عدالتي بگويد به اميد آنكه سخنانش جاده عدالت را هموار كند و جوانان را ترو تازه و سرخوش در جاده برابري رهنمون شود.و چه مسئول بود آن گاه كه پيگير سمينارهاي بعدي بود و چه خسته بود آن گاه كه گفت : "{فلاني} كار كردن در اين ديار بدون اين مشكلات طنز ملي است ".
و اين يكي هم كه رفت اگر گرفتاري هاي زندگي در اين "سگ ساران" برايش رخصتي مي گذاشت شايد به پزشك مراجعه مي كرد و كمي بيشتر مي ماند تا كه اين مرگ پيش از موقع سبب نمي شدكه ايران يكي از متعهدترين اصحاب قلم طنزش را از دست بدهدو مطبوعات اندكي كه برجا مانده اند پاي ثابت و متعهد ادب و هنرشان را و "كمپين تغيير براي برابري" يكي از اولين حاميانش راو جوانان علاقمند به شعر و شاعري و نكته پردازي ، يكي از مرادهايشان را ومن يكي از شريف ترين افرادي را كه تاكنون شناخته بودم، هر چند كه كفته بود :
"..... سنگ اندازان ندانستند
كه در آينه شكسته ،
يك ماه هزار ماه مي شود ،
يك خورشيد هزار خورشيد،
يك ستاره هزار ستاره ،
تكه تكه شديم چون آينه ،
فراوان مي شويم
وفراوان مي سازيم روشنايي را....

عمران صلاحي طنز نويس و شاعري كه از سلاله "توفيق " و " شب هاي شعر انستيتوگوته " و..... بود ، پيام پرمعناي طنزتلخ اجتماعي را با كمك ديگر همراهان خويش به مهتاب هاي پاييززده اين سالها رسانيد و سرانجام در12 مهرماه 1385، آرام و بي هياهواز جهان وحشت رخت بربست.
جسم بي جانش ، در ميان دست زدن هاي پر شور جمعي از مردمان صميمي و مستقل و به دور از سنت هاي باسمه اي ، آرام آرام درآمبولانسي كه از خانه هنرمندان به بهشت زهرا مي رفت جاي داده شد.