ايوان مدائن يادگار حضور تمدن پارسي است دردياري كه ساكنانش ، پارسيان امروز را عجم مي نامند و خودرانيز عرب . بسيارند نقاطي كه تاريخ گذشته و كنوني اشان حكايت از صاحبان نا پايا و گونه گون دارد. اما نه شاهان ونه صاحبان ونه حتي ساكنان دير پاي دياران ، هيچ يك مالكان حقيقي آن نيستند. مالك راستين و هميشهء دياران و تمدن ها ي گوناگون ادوار ، هم اوست كه بال پرواز را برخود نبسته و ذهن و نگاه خويش را چونان به جهان دوخته و از جهان چندان بهره برده است كه سير دوران و تغيير دياران نيز هيچ تملكي را از او نمي ربايد. در ميان اين طايفه از مالكان جهان ، منصوره راعي بي ترديد يكي از متمول ترين و بيش اندوخته ترين آنان بود.
او كودكي را درسايه ستون هاي سترگ ايوان مدائن در عراق مي گذراند و در دوران دبستان در هيئتي متفاوت به مدرسه پسرانه اخوت در حومه بغداد مي رود كه دختروار نباشد كه محروم شود از دانش مردانه.!! و بدين گونه سفري غريب در غربت رانيز مي آزمايد.
فصل رفتن به دبيرستان را در سايه كنج هاي خانه كودكي اش دور از آفتاب داغ آن سرزمين و در خنكاي سايه آموزش پدر به آموختن مي نشيند ، كه حضور در دبيرستان پسرانه براي دختران ممنوع بود واز سويي براي دختران ايراني دبيرستاني نيز وجود نداشت. سرانجام در سال هاي آخر دبيرستا ن به ايران بر مي گردد. اما آنجا هم نمي ماند و خود اينگونه تعريف مي كند :" سال هاي 1340 تا 1343 در سرگرداني بين دانشگاه پهلوي شيراز و دانشگاه مون پليه فرانسه و مستقر شدن در تهران گذشت ..." وسرانجام مي ماند كه راه رااز نو آغاز كند و خود انتخاب گر مسير خويش شود.
شهر به شهرگشتن و كشور به كشور گشتن او يادآور كنجكاوي همان كودكي است كه فيلسوفي چيني اينگونه به تصويرش كشيده است كه :" پس از پرسيدن راه شادمانه آواز مي خواند و در جاده پيش مي رفت ." آري بي ترديد همو بوده است ، هم او كه كودك درون خويش را مادرانه حفظ مي كند و به تيمارش مي نشيندتا به گفته خودش :" تداوم حضور كودك درونش ، انسانيت را معنا ببخشد" و طي طريق را چنين آغاز كند:
پس از به پايان رسانيدن تحصيلات خويش ، در سال 1353 در آزمون طرح مدارس تجربي براي تغير نظام آموزش كشور پذيرفته مي شود و به عضويت شوراي مركزي اين مدارس در مي آيد.درسال 1356 به عضويت انجمن پزوهشي پويا كه در مدرسه فرهاد خانم ميرهادي پا گرفته بود در مي آيد . سال 1357 به شوراي كتاب كودك مي پيوندد و تا سالهاي متمادي وحتي در دوران بيماري اخير به عنوان عضو هيئت مديره انتخاب مي شود. يكي از 5 نفري بودكه نخستين حلقه تولد فرهنگنامه كودكان ونو جوانان را به ابتكار خانم ميرهادي درسال 1358 شكل داده است. ازسال 1367 به عوان دبير انجمن پويا انتخاب مي شود و نقد نگاه جنسيتي كتاب هاي درسي آموزش و پرورش را از طريق كارشناسان انجمن پويا پيش مي برد. وسرانجام دغدغه تغير متون كليشه اي كتاب هاي درسي را در قالب طرح ها و پيشنهادات كارشناسانه از طريق انجمن پويا به آموزش و پرورش ارائه مي دهد. اززمان عضويت در شورا سرپرستي و تدريس دوازده دوره كارگاه آشنايي با ادبيات كودكان را عهده دار بود. و دو دوره درسال 1998و2000به عنوان عضو ايراني هيئت داوران جايزه بين المللي هانس كريستين اندرسن انتخاب شد. سال ها ويراستار ايراني مجله Book Bird بود و مترجم بخش اعظم پيام هاي روز جهاني كودك بوده است.
باوجود داشتن مدرك براي تدريس در دانشگاه ،خود مصمم به همكاري با آموزش و پرورش بود و پس از بازنشستگي به تدريس در دانشگاه مشغول شد.
او كه همچنان بر نقش انتخاب گر خويش پاي مي فشرد هيچگاه ازدواج نكرد و خود نقل مي كرد كه پدررا با استدلال هاي برگرفته از طبيعت رها و آزاده خويش متقاعد ميكند كه اونيز انتخاب دخترش را ارج نهد. نقش انتخاب گر وي گويا سر آن داشته كه نگذارد بيماري سرطان از پاي در آوردش وشايد بدين سبب ، پس از5 سال دست و پنجه نرم كردن با اين بيماري و عليرغم رسوخ سرطان در تمامي سلول هاي مهربانش سرانجام در اثر سكته قلبي جان مي سپارد.آري ، تصميم گرفته بود كه مرگش در اثر سرطان نباشد.!!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* بخش هايي از اين مطلب در مراسم بزرگداشت منصوره راعي در سراي اهل قلم نمايشگاه بين المللي كتاب در سال 1383 توسط نگارنده ارائه شده بود.