گزارشي كوتاه از دومين کارگاه آموزشي خشونت عليه زنان در سراي ژيمناستيک

اين گارگاه توسط گروه سمينارهاي مرکز فرهنگي زنان در جهت ارتقاء آگاهي جمعي نسبت به مفاهيم خشونت خانگي در زندگي روزمره و ايجاد اعتماد به نفس در بين زنان برپا شد. ابتدا ناهيد جعفري يکي از اعضاء مرکز خلاصه‌اي از جمع‎بندي کارگاه قبلي را ارائه كرد. سپس طلعت تقي نيا عضو ديگر مرکز فرهنگي زنان، هدف از برگزاري چنين کارگاه هايي را بيان كرد و گفت اين كارگاه‎ها بيشتر جنبه گفت وگوي آزاد و مشارکت در تبادل نظر و رسيدن به يک تعريف جامع مطابق با معيارهاي حقوق بشري دارد. وي در ادامه بحث را با اين مسئله آغاز كرد كه تمام فعاليت هاي بشر، اشتياق به دانستن است و هدف و تلاش ما زنان، براي انديشيدن و خوب زيستن و مشارکت در سرنوشت خود و تغيير جامعه در کنار مردان است نه در مقابل مردان. و براي اين‎كار لازم است كه ابتدا بتوانيم خشونت موجود در اطراف خود را شناسايي کنيم و سپس با تکيه بر توانايي هاي خويش و مشارکت جمعي براي رفع آن بکوشيم. خشونت خانگي امري پيچيده است و رايج ترين نوع خشونت عليه زنان است. رفتارهاي توهين آميز و سلطه‎گرايانه‎ي مردان با زنان، كودكان و سالمندان در محيط‎ خانه و اعمال آن توسط آشنايان خشونت خانگي ناميده مي شود. اين الگوها و رفتارهاي خشونت‎آميز معمولا تکرار مي‎شود و در طي دوران شدت مي ‎يابد تا اين‎كه براي خشونت کننده و خشونت ديده به صورت امري عادي مي شود، به‎شكلي كه گاه متأسفانه پذيرش برخي از اين خشونت ها به دليل نداشتن آگاهي و نگاه برابري خواه، توسط خود زنان بازتوليد مي شود.
تعداد شرکت کنندگان در کارگاه 19 نفر بود که اين زنان عمدتاً زير 40 سال، داراي تحصيلات متوسطه، خانه دار و داراي فرزند بودند. تعدادي از اين زنان بعد از بچه‌دار شدن مجبور به ترک شغل خود شده‎اند .
گفت وگو در فضايي آرام شروع شد با تعريف هايي از خشونت و دسته بندي خشونت خانگي به چهار دسته: آزار جنسي، فيزيکي، رواني و اقتصادي. در نهايت جمع حاضر در اين کارگاه به يک جمع بندي واحد از تعريف خشونت رسيد: "هر عمل پنهان و آشکاري که باعث آزار روحي، رواني، جسمي و جنسي فرد شود خشونت است که در نهايت اينگونه اعمال بازدارنده موجب پايمال شدن حقوق انساني فرد مي شود".
در بحث انواع خشونت بحث پرشورتر و مشاركت بسيار گسترده بود گويا همگي زنان شركت‎كننده دل پري از خشونت‎هايي كه در زندگي‎شان اعمال مي‎شود داشتند. اين بحث آن‎چنان گسترده شد كه به دليل کمبود وقت به جمع بندي نرسيد و قرار بر اين شد که در کارگاه آينده جمع بندي انجام شود.
اين کارگاه به درخواست مدير سراي ژيمناستيک که خود نيز از زنان فعال است برگزار شد، آن هم براي زمان بيکاري مادراني که بچه هاي خود را براي کلاس هاي آموزش ژيمناستيک به اين ورزشگاه آورده بودند. نكته جالب اين كارگاه آن بود كه براي اولين‎بار چهره‎ي نگران زنان را از اين‎كه بچه‎هايشان را گذاشته و آمده‎اند نمي‎ديديم بلكه زناني را مي‎ديديم كه آسوده خاطر از وضعيت كودكان‎شان از وقت خود براي آموزش استفاده مي كردند.
در پايان نمايش کوتاهي توسط ناهيد جعفري اجراء شد که بسيار مورد توجه قرار گرفت. اين نمايش كوتاه، داستان زني شاغل بود که تمام مسئوليت هاي خانه را نيز به دوش مي كشيد و در اين ميان نبايد از تکنولوژي روز هم عقب مي‎ماند.
شرکت کنندگان در پايان از کم بودن وقت گفتتند و علاقمند به اينکه اين کلاس ها زودتر برگزار شود.
در ميان هياهوي بچه هايي كه با لباس هاي زيباي ژيمناستيک حرکات ورزشي مانند وارو زدن و سوار بر خرک شدن انجام مي‎دادند، با بي ميلي فضاي ورزشگاه را ترک کرديم به اميد اينکه با شناخت و بررسي خشونت عليه زنان دريچه اي از اميد و تغيير را بتوانيم بگشاييم اگرچه آسان نيست و راهي دراز در پيش است.